ساخت ربات تعاملی که با حس لامسه انسان کار می‌کند
محققان با استفاده از ربات تعاملی توسعه یافته خود به نام (Ophrie) یک راه رفتن هدایت شده را شبیه‌سازی کردند که در آن انسان باید چشمان خود را ببندد در حالی که دست خود را روی بازوی ربات نگه داشته است.
یک مطالعه جدید توسط محققان (S&T) در میسوری نشان می دهد که چگونه افرادی که دست در دست یک ربات راهنما راه می روند بازوهای خود را در زمان های مختلف در طول پیاده روی سفت یا شل می کنند. تجزیه و تحلیل محققان از این حرکات می تواند به طراحی ربات های راهنما و دستیاران باهوش تر و شبیه انسان کمک کند. محققان (S&T) در میسوری در مقاله ای که اخیراً در ژورنال علمی منتشر شده است می نویسند: این کار اولین اندازه گیری و تجزیه و تحلیل سفتی بازوی انسان را در طول تعامل فیزیکی بین یک ربات رهبر و یک انسان پیرو ارائه می دهد.
محقق اصلی، دکتر یون سونگ سونگ، استادیار مهندسی مکانیک و هوافضا در میسوری این یافته ها را به عنوان گامی اولیه در راه ساخت رباتی که از نظر فیزیکی با شریک انسانی در تعامل است و شبیه انسان است می داند. سونگ سونگ می‌گوید: این به ایده داشتن ربات‌های کمکی مربوط می‌شود که می‌توانند به طور یکپارچه با ما تعامل داشته باشند. انسان‌ها اغلب بدون ارتباط کلامی یا حتی نشانه‌های بصری با یکدیگر در هنگام انجام برخی کارها تعامل دارند مانند زمانی که یک نفر به دیگری کمک می‌کند راه برود یا زمانی که زن و شوهری والس می‌رقصند. محققان در مقاله ها و گزارش‌های علمی خود نیروهایی را توصیف می‌کنند که وقتی یک راهنمای رباتیک با انسان در سه مسیر مختلف راه می‌رود وارد عمل می‌شوند.
“فناوری هوشمند” رسانه تخصصی انقلاب صنعتی چهارم
سونگ سونگ می‌گوید: در نگاه اول، تعامل فیزیکی یک وظیفه پویا با مبادلات قدرت است که توسط ویژگی‌های غیرفعال موجود در حال تعامل دیکته می‌شود. اما اگر بررسی کنید که انسان‌ها چگونه تعامل فیزیکی را مدیریت می‌کنند متوجه می‌شوید که باید پردازش مداوم اطلاعات و تصمیم‌گیری برای استنباط قصد یکدیگر وجود داشته باشد. کشف مکانیسمی که از طریق آن این اتفاق می‌افتد به ما کمک می‌کند ربات‌هایی در آینده طراحی کنیم که بتوانند به طور یکپارچه با شرکای انسانی خود تعامل داشته باشند. سونگ سونگ و همکارانش می نویسند: حتی بدون اهداف مشخص مشترک، دو شریک انسانی می توانند به طور فیزیکی با یکدیگر تعامل داشته باشند تا وظایف مشترک را انجام دهند.
محققان با استفاده از ربات تعاملی توسعه یافته خود به نام (Ophrie) یک راه رفتن هدایت شده را شبیه سازی کردند که در آن انسان باید چشمان خود را ببندد در حالی که دست خود را روی بازوی ربات نگه داشته است. (Ophrie) طوری برنامه ریزی شده که ۱.۵ متر اول پیاده روی (تقریباً ۵ فوت) روی یک مسیر مستقیم حرکت کند، سپس به چپ یا راست منحرف شود یا مسیر مستقیم را ادامه دهد. از این آزمایش انتظار می‌رفت که به نشانه‌های لمسی ارسال شده از طریق دست واکنش نشان دهند تا حرکت ربات را حس کنند. محققان سفتی بازو را در دو نقطه در حین راه رفتن اندازه‌گیری کردند. زمانی که ربات می‌توانست یکی از سه مسیر متفاوت را طی کند و سوژه‌های انسانی از مسیر مطمئن‌تر بودند یا در انتهای راه رفتن زمانی که سوژه‌ها بیشتر از ربات ها از مسیر مطمئن بودند.
” اقتصادالکترونیکی“آخرین و به روزترین محتوی در اقتصاددیجیتال
محققان می نویسند: ما مشاهده کردیم که سفتی بازو در لحظه هایی که مسیر آینده روبات ناشناخته بود در مقایسه با لحظه هایی که مسیر قابل پیش بینی بود کمتر بود. این کاراولین شواهد مدولاسیون سفتی بازو را برای ارتباطات حرکتی بهتر در طول تعامل فیزیکی ارائه می دهد. ۱۰ انسان با رنج سنی ۲۰ سال در این آزمایشات شرکت کردند. ۹ نفر از ۱۰ نفر مرد و یک نفر چپ دست بودند و هیچکدام هیچ گونه اختلال عصبی را گزارش نکرده بودند.
سونگ سونگ می‌گوید: درک این تعامل بین انسان و روبات‌ها می‌تواند منجر به بهبود در طراحی ربات شود. یک دستیار ربات تعاملی می تواند در مراقبت از سالمندان، فیزیوتراپی و سایر زمینه ها استفاده شود. وی می‌گوید: این ربات‌ها مانند یک شریک انسانی، به یک کارگر ساختمانی کمک می‌کنند بارها را حمل کنند یا به یک فرد مسن با مشکلات حرکتی کمک می کنند تا از اتاق خواب به آشپزخانه بروند. ما می‌خواهیم این روبات‌ها در عملکردشان مؤثر باشند و در برقراری ارتباط و تعامل با انسان ها بی‌خطر باشند همه اینها در عین حفظ تماس فیزیکی با شرکای انسانی‌شان عملی خواهد بود.
منبع: ثریا
