نظر مخالفی که باید رویش تامل کرد: ساختن تصاویر با هوش مصنوعی ممکن است تاریخ را نابود کند!

علیرضا مجیدی

تصاویر هوش مصنوعی این پتانسیل را دارند که اطلاعات نادرست بدهند. برای اولین بار از نظر فناورانه، ما در آستانه انفجاری هستیم که زندگی و هنر را با تصاویر غیراصیل تغییر می‌دهد.

هنر تولید شده توسط هوش مصنوعی (A.I.) یک واقعیت زندگی مدرن است. میلیون‌ها تصویر و اشکال «هنر»ی تولید شده توسط رایانه روزانه در سراسر اینترنت منتشر می‌شوند.

این تصاویر هوش مصنوعی در رسانه‌های اجتماعی به اشتراک گذاشته شده و در بانک‌های حافظه جا خوش می‌کنند. A.I. به سرعت به بخشی از تاریخ دیجیتال ما تبدیل شده است، اما با هزینه عاطفی و تجاری هنگفتی برای کسانی که هنوز به فردگرایی و خلاقیت تصویرسازی اهمیت می‌دهند.

برخی استدلال می‌کنند که با ایجاد فتوشاپ در سال ۱۹۸۷، عکاسی به واسطه توانایی تغییر راحت و سریع عکس‌ها دچار بحران شد. بسیاری از این نگرانی‌ها زمانی ایجاد شدند که تصاویر به شدت دستکاری شده با واقعیت اشتباه گرفته شدند.

اما هوش مصنوعی این نگرانی‌ها را به سطح بالاتری رسانده که حتی ویرایش‌های تصویری سنگین را شبیه بازی کودکانه می‌کند.

‌“فناوری هوشمندFanahoosh” آخرین به روزترین محتوی در هنر وفناوری

در سال ۱۹۵۰، آلن تورینگ، ریاضیدان معروف، تست تورینگ را تشریح کرد، که روشی برای تحقیق در مورد توانایی تفکر سطح بالای کامپیوتر بود. تورینگ پیشنهاد کرد که یک کامپیوتر می‌تواند هوش مصنوعی داشته باشد اگر بتواند پاسخ‌های انسان را تقلید کند.

در سال ۱۹۵۵، جان مک کارتی، استاد دانشگاه استنفورد، به عنوان یکی از بنیانگذاران هوش مصنوعی A.I را به عنوان “علم و مهندسی ساخت ماشین‌های هوشمند” تعریف کرد.

هفتاد سال بعد، با توسعه اخیر مدل زبان بزرگ ChatGPT و برنامه‌های ایجاد تصویر مانند Midjourney و DALL-E، خطوط بین واقعیت و تخیل شروع به محو شدن کردند … و واقعیت در خطر است.

تاریخ تغییرناپذیر

نویسنده این مقاله با نام شین بالکوویچ می‌نویسد: به عنوان عکاسی که در سفری ۲۰ ساله برای عکاسی از هزاران بومی آمریکا در روزگار کنونی است، نگران این واقعیت هستم که تاریخ، به این فناوری‌های جدید، به طور غیرقابل بازگشت تغییر خواهد کرد.

قاضی قبیله اندیو لستر لاوردور از گروه کوهستانی لاک پشت چیپوا اخیراً اظهار داشت: «ما در حال حاضر تقریباً نامرئی هستیم، به طور منفی تصویر کاریکاتوری شده و رمانتیک از ما در رسانه‌ها داده می‌شود و به طور سیستماتیک پاک شده‌ایم.»

اما هوش مصنوعی می‌تواند دستکاری و ارائه نادرست اطلاعات در سطح بالاتری باشد. من از این موضوع ناراحتم. غمی را احساس می‌کنم که توصیفش سخت است. عصبانی هستم.

برای مثال، Midjourney یکی از محبوب‌ترین ابزارهای هوش مصنوعی امروزی است مولدهای تصویر را  تنها با چند کلمه ورودی ساده،می‌توان به تکاپو واداشت که تعداد بی‌شماری از تصاویر را تنها در چند ثانیه ایجاد کند. با تایپ عبارت “اعضای گمشده قبیله‌ای در نیومکزیکو در حدود ۱۸۰۰” مشکل بسیار آشکار می‌شود. تصاویر زیر دقیقاً به همین شکل تولید شده‌اند.

برای محقق یا دانشجوی تازه‌کار ، این تصاویر واقعی و حقیقی به نظر می‌رسند. اما چشم آموزش دیده تاریخ‌نگار و عکاس پرتره، کتوجه جعلی بودن تصاویر می‌شود.

دست‌ها اغلب نشانه‌ای از بی کفایتی یک A.I هستند. برنامه این نرم‌افزار درک نمی‌کند که دست انسان باید پنج رقم باشد. مولد به سادگی الگو‌هایی را از تصاویر قبلی پیدا می‌کند و آن‌ها را به یک بازخوانی جدید از کلمات کلیدی که با آن برنامه‌ریزی شده است تغییر می‌دهد.

اکثر تصاویر امروزی از طریق شبکه‌های اجتماعی ما پخش می‌شوند. این تصاویر نسبتاً متقاعد‌کننده هستن. توانایی تمایز دست‌ها روی صفحه نمایش کوچک گوشی هوشمند دشوار است. تعداد کمی برای مطالعه تعداد انگشت‌های یک پرتره بومی آمریکایی که ظاهراً بیش از ۱۰۰ سال پیش گرفته شده است، وقت می‌گذارند!

دنیا آماده نیست

چیزی که جالب و در عین حال وحشتناک است این است که این برنامه‌ها با سرعت تصاعدی ارتقا می‌یابند. عکاس‌ها پیشرفت آن‌ها را در عرض چند هفته شاهد بوده‌اند. یک سال پیش، پیدا کردن یک هوش مصنوعی متقاعد‌کننده دشوار بود. تصویر پرتره تولید شده با هوش مصنوعی امروزه حتی کارشناسان این حوزه را نیز به راحتی فریب می‌دهد.

بوریس الداگسن آلمانی که خود را «هنرمند رسانه عکس» نامیده است، اخیراً برنده جوایز معتبر عکاسی جهانی سونی از سوی سازمان جهانی عکاسی شد.

اما او به جای یک عکس عادی یک عکس تولید شده با هوش مصنوعی وارد مسابقه کرده بود. او البته جایزه‌اش را رد کرد. چون هدف او این بود که تاکید کند عکاسی باید از تغییری که در راه است باید آگاه شود.

مشکل اینجاست: این تصاویر دقیقاً چه هدفی را دنبال می‌کنند؟ عکاسی آنالوگ و دیجیتال قبلاً دریچه‌ای به گذشته‌های دور و اثباتی بر آن بود. هوش مصنوعی افراد ساختگی را به ما نشان می دهد که وجود ندارند. افرادی که در این تصاویر به تصویر کشیده شده‌اند هرگز زندگی نکرده‌اند و هرگز نخواهند مرد. شرایط انسانی گذشته دیگر مطرح نیست.

آیا نسل‌های آینده این تصاویر جعلی را به عنوان اثر تاریخی مهم بایگانی خواهند کرد؟ آیا مورخان به اشتباه باور خواهند کرد که این‌ها تصاویری از رقص و مراسم واقعی توسط قبایل واقعی هستند؟ و اگر چنین است، چه تأثیری بر قبایل امروزی که به طور فعال تاریخ و میراث واقعی خود را مستند می‌کنند، می‌گذارد؟ بسیاری از کارشناسان قبلاً نگرانی‌های عمده‌ای را در مورد «جعل‌های عمیق» و مشکلاتی که برای مورخان ایجاد می‌کنند ابراز کرده‌اند.

سرانجام به جایی می‌رسیم که شرایط آنقدر درهم و بر هم می‌شود که هوش مصنوعی آینده برای آموزش از تصاویر قدیمی که خودشان با هوش مصنوعی تولید شده بودند، استفاده می‌کند که منجر به رنگ باختن بیشتر حقیقت خواهد شد.

به یاد داشته باشید که ما در یک روز تعداد عکس‌های دیجیتالی بیشتری نسبت به تمام عکس‌های آنالوگ ساخته شده در ۱۵۰ سال اول عکاسی تولید می‌کنیم و وقتی استفاده از هوش مصنوعی در تولید عکس و فیلم و صدا همگانی شود، معلوم نیست که چه چیز را باید باور کنیم!

تاریخ در آینده

سپس این سؤال مطرح می‌شود: آیا به پایان تاریخ نزدیک شده‌ایم؟ وینت سرف، معاون گوگل در سال ۲۰۱۵ گفت: “اطلاعات دیجیتالی از جمله اسناد تاریخی کلیدی ممکن است در آینده غیر قابل دسترس شوند زیرا برنامه‌های مخصوص مشاهده آن‌ها از بین خواهند رفت.”

اما با این سیل اینترنت با اسناد تصویری جعلی در آینده چه کسی می‌تواند تاریخ حقیقی را از تاریخ مصنوعی  جدا کند؟

عکاس آنالوگ اتریشی -مارکوس هافستتر-  اخیرا پیشنهاد کرده است که تمام تصاویر هوش مصنوعی دارای واترمارک دیجیتالی شوندکه در فایل دیجیتالی قرار گرفته‌اند. انجام این کار شناسایی تصاویر تولید شده توسط کامپیوتر در مقابل تصاویر واقعی را بی‌دردسر می‌کند. این کار همچنین باعث ایجاد شفافیت فوری می‌شود که به واسطه آن دیگر مجبور نیستیم خودمان کارشناس اصالت عکس شویم.

راه دیگر توسعه برنامه‌هایی است که هوش مصنوعی بودن تصاویر را تشخیص بدهند.

پل دلاروش، نقاش فرانسوی، پس از دیدن اولین داگرئوتیپ خود در سال ۱۸۴۰، ظاهراً فریاد زد: «از امروز، نقاشی مرده است!»

اما هنرمندان از پیشرفت‌های فناوری که در هنر‌های خاص آن‌ها ناگهان وارد می‌شود، شگفت‌زده می‌شوند و در طول تاریخ به چالش کشیده شده‌اند و خواهند شد، اما آنها همچنان به تکامل خود ادامه داده‌اند.

پریشانی جامعه خلاق از محبوبیت هوش مصنوعی در نهایت از طریق جذب، درونی‌سازی و در نهایت کنترل فروکش خواهد کرد. مانند همیشه، آنچه که از آن می‌ترسیم، در نهایت به عنوان ابزاری خلاقانه – با مرز‌های مشروع – در آغوش گرفته خواهد شد که ما را گام دیگری در جهت کنترل هنری حرکت خواهد داد.

هوش مصنوعی می‌تواند به همان اندازه ابزار قدرتمندی باشد که یک بلا و مصیبت است. اما باید یاد بگیریم و تجربه کنیم.

«تعداد کمی این عظمت و بزرگی را دارند که خودشان تاریخ را متحول کنند. اما هر کدام از ما می‌توانیم برای تغییر بخش کوچکی از رویداد‌ها تلاش کنیم و در مجموع همه این اعمال، تاریخ این نسل را تشکیل خواهد داد.»

رابرت اف کندی

همه تصاویر این پست با هوش مصنوعی Midjourney  و توسط استیو لیز تولید شده‌اند:

منبع: ۱پزشک

   ” اقتصادالکترونیکی” آخرین و به روزترین محتوی در اقتصاددیجیتال